در جلسهٔ بیست‌ودومِ «سنت‌های الهی» محور اصلی سخنرانی مفهومِ رسالت است. سخنران با تکیه بر قرآن و روایت توضیح می‌دهد که انتخاب رسول از سوی خداست و جایگاهِ رسالت تابعِ حکمتِ الهی است. نکتهٔ اساسی این است که هر رسول از میان همان قوم و به زبانِ همان مردم برگزیده می‌شود تا رسالت را منتقل کند و هدایت ممکن شود.

نکات کلیدی سنت‌های ارسال رسولان الهی

  • انتخابِ رسول از سوی خدا و نه از مسیرهای انسانی — اصلِ رسالت.
  • لزومِ فهمِ پیام به زبانِ مخاطب برای تحققِ رسالت.
  • رسولان درجات مختلف دارند و رسالت‌ها بر اساس حکمت تعیین می‌شوند.
  • امامت و رسالت؛ نسبتِ امامت با پیامبری و ادامهٔ کار پیامبر در امت.

دعوت به عمل – آیا رسالت فقط مخصوص انبیا الهی است؟

سخنران تصریح می‌کند که رسالت تنها برای پیامبران نیست؛ مومنان نیز مسئولِ همراهیِ رسول و تحققِ رسالت جمعی‌اند. هر فرد ظرفیتی دارد؛ نسبتِ ما با رسالت فردی و جمعی باید بازتعریف شود تا پیام الهی در جهان گسترش یابد.

جمع بندی و نکات پایانی جلسه ۲۲

خلاصه اینکه «رسالت» مقوله‌ای است از خدا، با انتخابِ الهی و حکمتِ تشخیصِ مأموریت. ما موظفیم تا در حدّ ظرفیتِ خود به این رسالت بپیوندیم، تیم‌سازی کنیم و پیامِ نجات‌بخشِ دین را با زبانِ مردم به گوش دیگران برسانیم.

برای مطالعه سایر جلسات، از پلی‌لیست کامل جلسات استفاده کنید و برای منابع تکمیلی، صفحه مربوط به این موضوع در سایت مصاف مناسب است.

ضمن احترام تایم های ارائه شده در پایین ممکن است حدودی باشد صرفا جهت اینکه با سرفصل‌های این جلسه آشنا شوید ارائه شده است.

فهرست زمانی سخنرانی:

  • 00:00 - مقدمه، عرض تسلیت و ارائهٔ موضوع جلسه
  • 03:45 - تعاریف: نبی، رسول و تفاوت‌ها
  • 09:10 - انتخاب رسول و حکمت الهی
  • 14:30 - لزومِ برآمدن رسول از میانِ قوم (زبان و فهم مخاطب)
  • 20:05 - نسبتِ امامت و پیامبری؛ بحث دربارهٔ امامت
  • 26:40 - مثال‌ها از تاریخ انبیا و درجاتِ پیامبران
  • 33:55 - رسالتِ امت و مسئولیتِ مومنین
  • 39:20 - نقشِ تیم‌سازی و کار تشکیلاتی در تحققِ رسالت
  • 44:50 - نمونه‌های معاصر (حمایت از مظلوم، مقاومت و ایثار)
  • 50:30 - تربیت، آزمون‌ها و مراحلِ طی‌شده برای پیامبران
  • 56:10 - هدایت‌پذیری و هدایت‌ناپذیری؛ مبانی قرآنی
  • 59:00 - جمع‌بندی، توصیه‌ها و دعای پایانی
user picture

قصده این است که رسول باید از جنسِ مخاطبان خود انتخاب شود تا پیام را به زبانِ همان مردم و با همان ظرفِ فکری برساند. شناختِ زبان، فرهنگ و سطحِ فهمِ مخاطب، امکانِ انتقالِ صحیحِ آموزه‌ها را فراهم می‌کند و بدون آن رسالت بازدهی لازم را نخواهد داشت.
تفاوت در منشا و مقیاسِ دعوت است؛ رسالت مأموریتِ الهی و برگزیده‌شدن است، در حالی که فعالیت فرهنگی می‌تواند انسانی و اجتماعی باشد. ملاک‌هایی مانند اشارهٔ نصوص، حکمتِ ماموریت، پذیرشِ قاطع در متن دینی و گسترش اثرِ سنّتی می‌تواند تمایزها را نشان دهد.
آیات و روایات اشاره دارند که برخی افراد به‌دلیل لجاجت یا قساوتِ قلب، هدایت‌ناپذیر می‌شوند؛ یعنی حتی با پیام و معجزه هم پذیرش نمی‌کنند. این به معنای فقدان مسئولیت اخلاقی برای پیامبران نیست، بلکه واقعیتِ اختیار آدمی و محدودیت نفوذِ پیام است.
مومنان همکار و یاور رسول هستند؛ آیه‌ها تأکید می‌کنند که نصرتِ الهی همراه با نصرتِ مومنین است. بنابراین ساختنِ تیم‌های منظم، آموزشِ هدفمند و ایثار جمعی از الزامات اجرای رسالت‌اند.
پیامِ عملی این است که هر فرد باید ظرفیتِ خود را بشناسد، در حوزه‌های قابل نفوذ کار کند، از مشارکت جمعی غفلت نکند و با زبانِ قابل فهم به مردم پیام دین را منتقل کند تا رسالتِ کلی امت تحقق یابد.
تصویر صوت